Typ op Google eens ‘sociaal wijkteam’ in. Je krijgt dan onder het kopje afbeeldingen foto’s te zien van trots poserende mensen in een zaal of voor een gebouw. Het zijn groepen van soms wel twintig personen. Welke vormen van sociale teams zijn er op dit moment te onderscheiden en waar ligt hun opgave?
Toegang en teams
Er is veel te zeggen over toegang en teams in het sociale domein. Sinds de decentralisaties blijft minimaal een constatering overeind: ‘ondanks’ vele vormen van regionale afstemming tussen gemeenten zijn de lokale verschillen groot. En dat mag ook: want iedere plek is immers anders. Waar de ene gemeente principieel kiest om een ‘fysiek’ sociaal team (dus met eigen huisvesting, pr e.d.) te organiseren, wil de andere juist een netwerk-sociaal team waarbij een kleine voortrekkersgroep zorgt voor verbindingen met een grotere groep professionals en hun organisaties.
Overzicht
Tijdens een netwerkbijeenkomst van een sociaal team hoorde ik de hardop uitgesproken wens van overzicht onder de teamleden. Wie is nu eigenlijk waar actief? En voor welke doelgroep? En hoe kunnen we elkaar snel vinden en helpen? Een inwoner die vraagt om identiteitsgebonden zorg moet toch heel snel naar de juiste organisatie kunnen worden doorverwezen?
Toch blijft de vraag: wat is nu het werkelijke doel van een sociaal team? Zeker als de roep om meetbaarheid en (politieke) verantwoording zal gaan toenemen - er zal ergens aan getoetst moeten worden. Wat heeft de gezamenlijke manier van werken opgeleverd? Is het geslaagd als we meer welzijnsoplossingen inzetten, minder recepten uitschrijven of een betere cliënttevredenheid realiseren? De échte doelen moeten nog ontdekt worden, welke vorm het team ook heeft.
