Gemeenten hebben een wettelijke verantwoordelijkheid als het gaat om het huisvesten van statushouders. Statushouders hebben ook een eigen verantwoordelijkheid om te integreren, de taal te leren en werk te vinden. Veel van hen willen dat ook: zo snel mogelijk meedoen. Ook de buurt kan hierbij helpen.
Belang van de omgeving
In het debat over integratie en participatie van statushouders heeft ook de omgeving een niet te onderschatten invloed. De buurt waar iemand komt te wonen kan obstakels opwerpen om te aarden in de gemeenschap, relaties aan te gaan of deel te nemen aan het maatschappelijke leven.
Eerlijk over de opgave
Gemeenten (en ook corporaties) doen er goed aan eerlijk en duidelijk te communiceren wat hun opgave op het gebied van statushouders is en hoe deze wordt ingevuld. De passendheidstoets bij de toewijzing van huurwoningen zorgt ervoor dat bepaalde buurten eerder voor huisvesting van statushouders in aanmerking komen dan andere. En vaak zijn dat buurten die het al relatief lastig hebben.
Anders zijn vraagt om begrip
Ook de nieuwe buur van een statushouder heeft een ‘opdracht’. Hij of zij kan zich afvragen wat het verschil is tussen een statushouders of bijvoorbeeld een nieuwe inwoner uit een andere gemeente of zelfs een emigrant. Het betekent het willen snappen waarom iemand anders is en zich anders gedraagt. Wat is de betekenis van continu dichte gordijnen of hard stemgeluid?
Natuurlijk kan niemand elkaar leefregels opdringen, maar het uitdragen van Nederlandse waarden kan wel. Hier ligt ook een taak voor professioneel begeleidende partijen zoals welzijnsinstellingen of Vluchtelingenwerk. Door de buurt en de directe omgeving te betrekken bij de huisvesting van statushouders, kunnen ook deze nieuwe inwoners gewone buurtbewoners zijn.
